Medycyna
-
O tożsamości osoby ludzkiej (Tr2)
O tożsamości osoby ludzkiej Pytanie o tożsamość osoby ludzkiej wciąż powraca, jako pytanie ważne, ale i trudne zarazem z uwagi na ograniczone możliwości dotarcia do tego, co ponadzmysłowe, co idealne. To pytanie skierowane jest do wewnątrz, wszak jest to pytanie o własną istotę, pytanie o siebie samego. Ostatnio, zagadnienie to bywa też obiektem badań empirycznych, gdyż człowiek, coraz częściej postrzegany jest jedynie w swoim fizycznym wymiarze. Za wartości rzeczywiste zatem uznaje się to, co można zobaczyć i dotknąć, i co na dodatek, można posiąść, a nie to, co można tylko rozumem i uczuciem ogarnąć, i co dotyczy „tego tylko”, kim się jest lub chociażby chce się być. Co to jest…
-
Transplantacja a tożsamość osoby ludzkiej (Tr1)
Transplantacja a tożsamość osoby ludzkiej Statystyczna długość życia jest dwukrotnie wyższa niż 100 lat temu, ale i to nie wystarcza. Człowiek chciałby żyć na tym świecie wiecznie. Przedłużanie życia jest swoistym paradoksem, gdyż nie chodzi w istocie o wydłużenie okresu starości z wszelkim niedołęstwem tego wieku, lecz przede wszystkim o zatrzymanie młodości, o przedłużenie młodości. Ciało starzeje się nieustannie, począwszy od momentu narodzin i, jak twierdzą niektórzy uczeni, jest tylko opakowaniem dla komórek rozrodczych, w celu przedłużenia życia gatunku. Komórki są zaprogramowane na określoną długość życia, lecz np. w progerii (chorobie starzenia się dzieci, dożywających najwyżej 15 lat) komórki zużywają się siedmiokrotnie szybciej. Wobec tego powstaje pytanie, czy istnieje również…
-
Koronawirus. Świat oszalał!
Koronawirus. Świat oszalał! A w nim całe mnóstwo rozmaitych informacji i dezinformacji. Dezinformacje są tak liczne i tak rozpięte w treści, że chyba nic w ostatnich dziesięcioleciach nie spowodowało tak dużego rozchwiania informacyjnego. I także, nie wzbudzało tak wielkich emocji, jak te właśnie, związane z wirusem Covid-19. Powodów takiego stanu rzeczy może być wiele. Przede wszystkim zbyt skąpe informacje – mimo wszystko – w mediach oficjalnych; skąpe co do istoty rzeczy. Za to całe mnóstwo powtórzeń, bałaganu informacyjnego, sprzeczności widocznych “gołym okiem” itp. A społeczeństwo, jak stado baranów, zaganianych jest to tu, to gdzie indziej, karmionych pakietem wizualizacji oraz przerażających wieści ze świata. Generalnie jestem za! Wydaje się, że ten…
-
Jak technika zmienia medycynę. Pożytki i zagrożenia
Obrazek: Rezonans magnetyczny Postęp w medycynie (szczególnie w diagnostyce i terapii) możliwy był (o czym pisałam w innych wpisach z kategorii: medycyna) w decydującym stopniu dzięki technice. Technika zmienia medycynę, i to w istotnej mierze. Przynosi ona nieocenione korzyści we wszystkich (poza psychoterapią) działach i specjalnościach medycznych. Jednakże przecenianie techniki może prowadzić do zaniechania bezpośredniego kontaktu z chorym. Odchodzi się od badania tradycyjnego, które polega na oglądaniu chorego, osłuchiwaniu, opukiwaniu, obmacywaniu i przede wszystkim na rozmowie z pacjentem. Im więcej wprowadza się techniki do medycyny – tym bardziej oddalają się od siebie lekarz i pacjent. Lekarz dla pacjenta staje się obsługującym urządzenia, i to one dla pacjenta zdają się mieć…
-
Techniczne zniewolenie nowoczesnej medycyny
Techniczne zniewolenie nowoczesnej medycyny: tytuł wpisu nie pozostawia wątpliwości, jaki punkt widzenia na medycynę zamierzam przedstawić. Współczesna medycyna jest tak bardzo związana z techniką, że nie będzie przesady w twierdzeniu, iż nie istniałaby nowoczesna medycyna bez zastosowania licznych rozwiązań technicznych. Poziom medycyny i jej skuteczność są również uwarunkowane osiągnięciami kilku podstawowych dyscyplin naukowych. Takich jak: chemia, biologia, fizyka, psychologia i bezpośrednio zależny jest od stanu i zaawansowania badań naukowych w tych gałęziach wiedzy. Uzależnienie człowieka od techniki Termin „zniewolenie” może wydawać się zbyt mocny, ponieważ nasuwa jednoznacznie negatywne skojarzenia. Jednakże postaram się wykazać, że kwestia ta przedstawia się dość ambiwalentnie. Technika stała się dobrodziejstwem dla medycyny i w rezultacie dla…
-
Transplantacja tkanek i narządów
Nową specjalnością chirurgii, począwszy od 2. połowy XX w., staje się (w coraz szerszym zakresie) transplantacja tkanek i narządów. Zapoczątkował ją genewski chirurg Jacques Reverdin, który już w 1917 r. przeszczepiał skórę rannym żołnierzom, przeszczepiając małe paski skórne z ciała pacjenta. Niekiedy wspomina się o jeszcze wcześniejszych próbach przeszczepu, np. w XVI w. Kaspar Tagliacozzi (włoski profesor medycyny) dokonał plastycznej chirurgii nosa, z użyciem płata skóry z ramienia, co opisał w swojej książce. A wzorował się podobno na opisach słynnego hinduskiego lekarza Susruty o operacyjnym odtwarzaniu nosa, w III w. Początki transplantologii Prekursorem przeszczepu narządów (we współczesnym rozumieniu) był Alexis Carrel, francuski fizjolog i chirurg, pracujący w Nowym Jorku. W 1912 r.…
-
Technika w medycynie
Technika w medycynie rozwija się wraz z postępem w nauce i technice oferując coraz to nowszą i bardziej skomplikowaną aparaturę medyczną, pozwalającą na dokładniejszą diagnozę lekarską oraz głębszą ingerencję w procesy terapeutyczne. Technika medyczna i lekarz Postęp w diagnostyce i w terapii możliwy był właśnie dzięki technice. Przynosi ona nieocenione korzyści we wszystkich (poza psychoterapią) działach i specjalnościach medycznych. Jednakże przecenianie techniki prowadzić może do zaniechania bezpośredniego kontaktu z chorym, a więc porzucenie badania tradycyjnego. Polega ono na oglądaniu chorego osłuchiwaniu opukiwaniu obmacywaniu i przede wszystkim na rozmowie z pacjentem. Im więcej wprowadza się techniki do medycyny – tym bardziej oddalają się od siebie lekarz i pacjent. Lekarz dla pacjenta…
-
Radiologia
Obrazek: Aparat do radioterapii Radiologia (łac. radius – promień) jest to nauka o stosowaniu promieni jonizujących w leczeniu i diagnostyce. Rentgenologia (dział medycyny stosujący promienie rentgenowskie) w połączeniu z wykorzystaniem energii jądrowej tworzy radiologię – rozległą gałąź stosowaną nie tylko w medycynie. Lekarska radiologia zawiera radiodiagnostykę i radioterapię. Radiodiagnostyka W radiodiagnostyce stosuje się radiografię – jest to rejestracja obrazów badanej tkanki na błonie radiograficznej za pomocą promieniowania rentgenowskiego czy elektronowego oraz radioskopię – umożliwiającą oglądanie struktury badanej tkanki na monitorze. Radioterapia Radioterapia natomiast zajmuje się leczeniem nowotworów, wykorzystując rozmaite promieniowanie jonizujące (rentgenowskie i gamma – γ, strumień elektronów lub protonów). Techniki radiologiczne nie pozostają bez wpływu na organizm ludzki. Podczas badań…
-
Psychiatria
Obrazek: Narrenturm (Wieża Głupców) w Wiedniu Psychiatria (gr. psyche – dusza), jest dziedziną medycyny, kryjącą wciąż jeszcze najwięcej tajemnic. Do XX w. wiedza o chorobach psychicznych była znikoma. Jedni upatrywali jej podłoża w zaburzeniach życia duchowego, inni – w zaburzeniach somatycznych. Głównym sposobem postępowania do XIX w. było izolowanie chorego, a w razie potrzeby spętanie, związanie, przykucie, zakucie w kajdany; w XIX w. stosowano raczej samą izolację. Choroby psychiczne – najpóźniej rozpoznawane i leczone Dopiero w XX wieku zapoczątkowano aktywny sposób leczenia chorób psychicznych. Pierwszą lecznicę Klinikę „Burghölzli” dla psychicznie chorych otwarto w 1865 r. w Zurychu, był to jednocześnie akademicki ośrodek badawczy. Klinika jest czynna do dziś, a doświadczenie zdobywali tam najsławniejsi…
-
Opieka medyczna nad dzieckiem
Opieka medyczna nad dzieckiem przez całe wieki była w medycynie pomijana. Takie podejście wpisywało się zresztą w znacznie szerszy kontekst traktowania dziecka. Jeszcze w XIX w. prawa dzieci prawie nie istniały, nie było mowy o jakimś szczególnym statusie dziecka. Zarówno narodziny nie były skrupulatnie ewidencjonowane, jak i pozbycie się noworodka, w niektórych rejonach Europy, nie było czymś rzadkim i bezwzględnie nagannym. Rozwój opieki medycznej nad dzieckiem Anglia, Francja i Austria, jako pierwsze zwróciły uwagę na problem zachorowań i umieralności dzieci. Na terenach polskich Józef Brodowicz zorganizował, dość wcześnie, bo już w 1833 r., w szpitalu krakowskim mały oddział pediatryczny. Natomiast pierwszy szpital dla dzieci, władze (austriackie wówczas) otworzyły we Lwowie w…
